Την ώρα που πολλές εταιρείες καταβάλουν πρόσθετο έργο και αφιερώνουν πολλή ενέργεια στην προστασία της επιχείρησής τους από εξωτερικές απειλές, τα περιστατικά ασφάλειας που ξεκινούν από insiders (από υπαλλήλους γνώστες εμπιστευτικών πληροφοριών για παράδειγμα) μπορεί να είναι εξίσου δαπανηρά. Οι κακόβουλοι insiders δεν έχουν μόνο γνώση των εταιρικών συστημάτων και υποδομών, αλλά κατέχουν κάτι πολύ πιο ισχυρό: νόμιμη προνομιακή πρόσβαση.
Η πρόκληση των εσωτερικών απειλών είναι διαδεδομένη και τα πρόσφατα περιστατικά αποκαλύπτουν ότι δεν παρουσιάζει ενδείξεις επιβράδυνσης. Είτε πρόκειται για παραδείγματα όπως του Terry Childs, ενός πρώην διαχειριστή δικτύου που προκάλεσε προβλήματα στη λειτουργία της πόλης του Σαν Φρανσίσκο, είτε περιπτώσεις κλοπής εμπιστευτικών πληροφοριών ή περιουσιακών στοιχείων (π.χ πνευματική ιδιοκτησία) η κατάχρηση της προνομιακής πρόσβασης μπορεί να έχει διαφορετικές μορφές.
Το πρώτο είναι όταν στους εργαζομένους παρέχονται περισσότερα προνόμια από εκείνα που είναι απαραίτητα για να κάνουν τις δουλειές τους. Το δεύτερο προκύπτει όταν κάποιος με έγκυρη πρόσβαση χρησιμοποιεί προνομιούχους λογαριασμούς για να κάνει πράγματα που εναντιώνονται στην πολιτική και καταχράται την εξουσία που τους συνοδεύει.
Ανεξάρτητα από την κατάσταση, η εσωτερική απειλή (ή η απειλή που προέρχεται από το εσωτερικό μίας εταιρείας) αποτελεί μια ανθρώπινη πρόκληση. Οι άνθρωποι είναι απρόβλεπτοι και είναι δύσκολο να προβλεφθούν τα όποια κίνητρα τους. Θέλουμε να εμπιστευόμαστε τους μισθωτούς υπαλλήλους που προσλαμβάνουμε – και ειδικά όσους έχουν πρόσβαση στις πιο ευαίσθητες πληροφορίες μας. Είναι βασικό για τις εταιρείες να κατανοήσουν ποιος έχει προνομιακή πρόσβαση και να εφαρμόσει με συνέπεια την αρχή των ελάχιστων προνομίων – δηλαδή η παροχή κατάλληλων, στους εργαζομένους, προνομίων για να εκτελέσουν τη δουλειά τους… τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.
Επιπλέον, η τεχνολογία μπορεί να βοηθήσει στην αναγνώριση ανωμαλιών στην συμπεριφορά και να ειδοποιήσει όταν διαπιστωθεί ότι έχει υπάρξει πρόσβαση σε συστήματα ή πληροφορίες εκτός πολιτικής. Με αυτό τον τρόπο προστίθεται ένα ακόμα κρίσιμης σημασίας επίπεδο ασφάλειας που βοηθά τους οργανισμούς να ανιχνεύουν καλύτερα μοτίβα και συμπεριφορές που ενδέχεται να υποδεικνύουν κατάχρηση προνομιακής πρόσβασης.
Και ενώ οι ιστορίες για απειλές από το εσωτερικό αποτελούν βεβαίως ιστορίες που λειτουργούν προειδοποιητικά σχετικά με την απεριόριστη προνομιακή πρόσβαση των εργαζομένων – η αλήθεια είναι ότι, όταν ένας επιτιθέμενος βρίσκεται εντός του δικτύου, δεν έχει σημασία αν πρόκειται για έναν εισβολέα που βρίσκεται χιλιάδες μίλια μακριά ή έναν εργαζόμενο που βρίσκεται μόλις ένα μέτρο μακριά – οι κίνδυνοι είναι ίδιοι.
Για να είναι στην καλύτερη δυνατή θέση να μετριάσουν αυτές τις απειλές, οι οργανισμοί και οι εταιρείες θα πρέπει να επανεξετάσουν τον τρόπο διασφάλισης και διαχείρισης της προνομιακής πρόσβασης – όχι μόνο για να προστατευτούν από τους εξωτερικούς επιτιθέμενους που εκμεταλλεύεται κενά ασφαλείας και αδυναμίες, αλλά και από τους κακόβουλους «insiders» που μπορεί να κάνουν τη δουλειά τους ακριβώς κάτω από τη μύτη σας.